SALAMISIM SA DALAWANG BAYANI
Maikling maikling Kwento ni Gregorio V. Bituin Jr.
Minsan sa isang gabing payapa, sa langit ako’y nakatingala. Hawak ang plumang tutula, kahit ako noo’y parang tulala.
Maya-maya’y pumasok sa diwa ang dalawang bayaning sa dibdib ng bayan ay nagpunla ng kabayanihang di matingkala.
Hindi man totoo itong kwento pagkat walang ebidensya’t batayang magpapatunay rito, ngunit silang dalawa’y dinalaw ako’t tila sa aking balintataw ay isang pangitain ito.
Pangitaing kay-ikli ngunit akin pang natatandaan, hanggang ngayon ay umuukilkil pa rin sa aking isipan.
Ito kaya’y tunay na naganap, o ito’y akin lamang hinagap?
Gayunpaman, nais kong maibahagi ang napag-usapan nila, at baka may mahalaw na aral dito ang masa:
Minsa'y nagkita sa kalawakan ang dalawang bayaning Pilipino. Nagkamayan sila at agad ring nagkumustahan.
Ani Bonifacio kay Rizal: "Mabuti't namatay ka sa kamay ng mga kaaway, ngunit ako'y..." sabay buntunghininga, "ako'y pinaslang ng mga kapanalig sa paglaya ng bayan."
Tumango-tango lamang si Rizal, at nakatungong umalis.
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento